صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمار

  چکیده در اساسنامه دیوان کیفری بین الملل که در نشست نمایندگان  ملل متحد با تصویب 60 کشور لازم الاجرا شده است، دیوان بین المللی کیفری بر اساس قسمت ب بند 2 ماده 12  آن  قادر است به تمام جرایم شناسایی شده در اساسنامه که در خاک کشور عضو انجام یافته است رسیدگی نماید. البته این صلاحیت به 12 مایل دریای سرزمینی و تمام کشتی ها و هواپیماهایی که حامل پرچم یک کشور عضو هستند نیز تسری می یابد و هم چنین نکتۀ جالب توجه این است که دیوان تنها با وجود این نوع از صلاحیت نیز قادر به اعمال صلاحیت است و لزومی ندارد متهمین تبعۀ دولت عضو باشند. در همین راستا تا کنون دیوان با سوالات و مشکلات متعددی روبه رو شده است ازجمله دو مورد که احتمالا بغرنج ترین چالش های پیش روی دیوان هستند، یعنی قضیۀ فلسطین و میانمار. فلسطین عضو دیوان بین المللی کیفری است و دیوان صلاحیت رسیدگی به جنایاتی را که اسراییل در خاک وی انجام می دهد داراست ولی سوال چالشی در مورد صلاحیت سرزمینی است که آیا مناطق اشغالی در کنترل اسراییل را هم در بر می گیرد یانه؟ بر اساس نظریۀ مشورتی سال2004 دیوان بین المللی دادگستری این مناطق را جزو خاک فلسطین اعلام نمود، فلذا مناطق اشغالی همانند دیگر قسمت های فلسطین جزو خاک فلسطین بوده و دیوان بین المللی کیفری صلاحیت رسیدگی به جرایم واقع شده در آن را می یابد. مورد دوم وضعیت اسفبار میانمار است. این دولت عضو دیوان نبوده و طبیعتا دیوان صلاحیت سرزمینی برای رسیدگی به جنایت های آن را ندارد. در این پژوهش به دنبال پاسخی برای این سوال هستیم که صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمارچیست؟   واژگان کلیدی: دیوان کیفری بین المللی، ماده 12 اساسنامه،صلاحیت سرزمینی، فلسطین، میانمار  

صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمار

  فهرست مطالب مقدمه. 5 فصل اول: صلاحیت سرزمینی.. 6 1- بیان مسئله. 7 2-مفهوم صلاحیت سرزمینی.. 7 3- روند مذاکرات منجر به قواعد ماده 12 اساسنامه دیوان کیفری بین الملل. 9 4- صلاحیت سرزمینی در دیوان بین المللی کیفری.. 9 5- شکایت دولت ها و افراد از صلاحیت دیوان. 10 6- تفاوت صلاحیت سرزمینی با دیگر انواع ایجاد صلاحیت.. 12 6-1- ارجاع وضعیت از طرف شورای امنیت.. 12 6-2- ارجاع وضعیت توسط یک دولت عضو. 12 فصل دوم: وضعیت فلسطین.. 13 1- صلاحیت سرزمینی برای جنایات انجام شده در خاک فلسطین.. 14 2- صلاحیت سرزمینی در مناطق اشغالی.. 16 فصل سوم: وضعیت میانمار. 18 1- میانمار و شورای امنیت.. 19 2- صلاحیت سرزمینی دیوان برای رسیدگی به جرم انتقال اجباری.. 20 نتیجه گیری.. 24 منابع و مآخذ. 25    

صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمار

    مقدمه دیوان بین المللی کیفری همانند دیگر سازمان های بین المللی یک سازمان بوده و حیطۀ اخنیاراتش محصور در مواردی که است که ایجاد کننده گان آن به وی داده اند. دیوان تنها می تواند به جرایم خاصی که در ماده 5 اساسنامه درج شده است است رسیدگی نماید. این دیوان هم چنین محصور به موارد دیگری است از جمله صلاحیت سرزمینی، بدین معنا که دیوان از یک صلاحیت جهانی برای رسیدگی به تمام جرایمی که در هر نقطۀ دنیا واقع شود برخوردار نیست بلکه جرم باید توسط تبعۀ یک کشور عضو (صلاحیت شخصی) و یا در خاک یک کشور عضو (صلاحیت سرزمینی) انجام شود. قسمت ب بند 2 ماده12 اساسنامۀ دیوان این صلاحیت را برای دیوان شناسایی کرده است. صلاحیت سرزمینی برخاسته از یک اصل کلی گرایی و یک اصل پرهیز محور بناشده است در آن جایی که اساسنامه دیوان را صالح برای رسیدگی به تمام جرایم انجام گرفته در خاک یک کشور عضو قلمداد می کند یک صلاحیت کلی را به وی داده است اما آنجایی که دیوان را به صلاحیت سرزمینی محدود کرده وی را از صلاحیت جهانی منع کرده اند، وآنهم بدلیل احترام به  اصل حاکمیت دولت ها و اصل عدم دخالت در امور داخلی سایر دولت ها می باشد.    

صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمار

 

چکیده

در اساسنامه دیوان کیفری بین الملل که در نشست نمایندگان  ملل متحد با تصویب 60 کشور لازم الاجرا شده است، دیوان بین المللی کیفری بر اساس قسمت ب بند 2 ماده 12  آن  قادر است به تمام جرایم شناسایی شده در اساسنامه که در خاک کشور عضو انجام یافته است رسیدگی نماید. البته این صلاحیت به 12 مایل دریای سرزمینی و تمام کشتی ها و هواپیماهایی که حامل پرچم یک کشور عضو هستند نیز تسری می یابد و هم چنین نکتۀ جالب توجه این است که دیوان تنها با وجود این نوع از صلاحیت نیز قادر به اعمال صلاحیت است و لزومی ندارد متهمین تبعۀ دولت عضو باشند. در همین راستا تا کنون دیوان با سوالات و مشکلات متعددی روبه رو شده است ازجمله دو مورد که احتمالا بغرنج ترین چالش های پیش روی دیوان هستند، یعنی قضیۀ فلسطین و میانمار. فلسطین عضو دیوان بین المللی کیفری است و دیوان صلاحیت رسیدگی به جنایاتی را که اسراییل در خاک وی انجام می دهد داراست ولی سوال چالشی در مورد صلاحیت سرزمینی است که آیا مناطق اشغالی در کنترل اسراییل را هم در بر می گیرد یانه؟ بر اساس نظریۀ مشورتی سال2004 دیوان بین المللی دادگستری این مناطق را جزو خاک فلسطین اعلام نمود، فلذا مناطق اشغالی همانند دیگر قسمت های فلسطین جزو خاک فلسطین بوده و دیوان بین المللی کیفری صلاحیت رسیدگی به جرایم واقع شده در آن را می یابد. مورد دوم وضعیت اسفبار میانمار است. این دولت عضو دیوان نبوده و طبیعتا دیوان صلاحیت سرزمینی برای رسیدگی به جنایت های آن را ندارد. در این پژوهش به دنبال پاسخی برای این سوال هستیم که صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمارچیست؟

 

واژگان کلیدی: دیوان کیفری بین المللی، ماده 12 اساسنامه،صلاحیت سرزمینی، فلسطین، میانمار

 

صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمار

 

فهرست مطالب

مقدمه. 5

فصل اول: صلاحیت سرزمینی.. 6

1- بیان مسئله. 7

2-مفهوم صلاحیت سرزمینی.. 7

3- روند مذاکرات منجر به قواعد ماده 12 اساسنامه دیوان کیفری بین الملل. 9

4- صلاحیت سرزمینی در دیوان بین المللی کیفری.. 9

5- شکایت دولت ها و افراد از صلاحیت دیوان. 10

6- تفاوت صلاحیت سرزمینی با دیگر انواع ایجاد صلاحیت.. 12

6-1- ارجاع وضعیت از طرف شورای امنیت.. 12

6-2- ارجاع وضعیت توسط یک دولت عضو. 12

فصل دوم: وضعیت فلسطین.. 13

1- صلاحیت سرزمینی برای جنایات انجام شده در خاک فلسطین.. 14

2- صلاحیت سرزمینی در مناطق اشغالی.. 16

فصل سوم: وضعیت میانمار. 18

1- میانمار و شورای امنیت.. 19

2- صلاحیت سرزمینی دیوان برای رسیدگی به جرم انتقال اجباری.. 20

نتیجه گیری.. 24

منابع و مآخذ. 25

 

صلاحیت سرزمینی دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر وضعیت فلسطین و میانمار

 

مقدمه

دیوان بین المللی کیفری همانند دیگر سازمان های بین المللی یک سازمان بوده و حیطۀ اخنیاراتش محصور در مواردی که است که ایجاد کننده گان آن به وی داده اند. دیوان تنها می تواند به جرایم خاصی که در ماده 5 اساسنامه درج شده است است رسیدگی نماید. این دیوان هم چنین محصور به موارد دیگری است از جمله صلاحیت سرزمینی، بدین معنا که دیوان از یک صلاحیت جهانی برای رسیدگی به تمام جرایمی که در هر نقطۀ دنیا واقع شود برخوردار نیست بلکه جرم باید توسط تبعۀ یک کشور عضو (صلاحیت شخصی) و یا در خاک یک کشور عضو (صلاحیت سرزمینی) انجام شود. قسمت ب بند 2 ماده12 اساسنامۀ دیوان این صلاحیت را برای دیوان شناسایی کرده است. صلاحیت سرزمینی برخاسته از یک اصل کلی گرایی و یک اصل پرهیز محور بناشده است در آن جایی که اساسنامه دیوان را صالح برای رسیدگی به تمام جرایم انجام گرفته در خاک یک کشور عضو قلمداد می کند یک صلاحیت کلی را به وی داده است اما آنجایی که دیوان را به صلاحیت سرزمینی محدود کرده وی را از صلاحیت جهانی منع کرده اند، وآنهم بدلیل احترام به  اصل حاکمیت دولت ها و اصل عدم دخالت در امور داخلی سایر دولت ها می باشد.

 

 

مطالعه بیشتر