استعاره عکاسانه در آثار پست مدرن

استعاره عکاسانه در آثار پست مدرن

چکیده

بخش مهمی از ارتباط کلامی ما را استعاره تشکیل می‌دهد. در سنت مطالعات ادبی، استعاره به مثابه عالی‌ترین نوع تشبیه در شرایطی شکل می‌گیرد که از میان ارکان تشبیه تنها مشبه به کاررود. از منظر زبان شناسی در چنین شرایطی با دو محور جانشینی و همنشینی سروکار داریم؛ بدین معنی که به دلیل تشابه معنایی نشانه‌ای از محور جانشینی به جای نشانة دیگری انتخاب می‌شود و بر محور همنشینی قرار می‌گیرد. در این پژوهش به دلیل همنشین شدن عکس با متن ادبی به ادامه مطلب پرداخته تا رابطه استعاره و عکاسی بهتر درک شود. زیرا بهتر است گاهی عکس‌‌ها را استعاره‌هایی بدانیم که نیاز به رمز گشایی دارند. در دوران معاصر که وامدار دوران پست‌مدرن است، هنر عکاسی و ادبیات و استعاره بیشتر از گذشته با یکدیگر تداخل معنایی پیدا کرده اند. زیرا پست‌مدرنیست‌‌ها انواع چیز‌‌ها را به چشم متون می‌نگرند و بر این نکته تأکید دارند که همة متون به صورت نقادانه قرائت شوند. عکاسی نیز همواره بخش تفکیک ناپذیر هنر پست‌مدرن بوده است و در ‌شکل‌گیری نظریه‌‌های پست‌مدرنی نقش اساسی داشته است. در ادامه پژوهش مروری بر آثار چند هنرمند غیرایرانی همچون جنی هولرز و دیوید لوینتال انداخته شده است. سپس به تحلیل و بررسی چند نمونه موردی از آثار عکاسان ایرانی که از هنرمندان غیرایرانی الهام گرفته اند، پرداخته شده است. روش درنظر گرفته شده برای این پژوهش با توجه به قرارگیری آن در حوزۀ علوم انسانی کیفی و توصیفی است و نوع گردآوری منابع آن به صورت کتابخانه‌ای (کتاب، پایان‌نامه، مقاله وغیره) می‌باشد.

کلمات کلیدی: استعاره، استعاره عکاسانه، پست‌مدرن، هنر پست‌مدرن، عکاسی پست‌مدرن، عکاسان پست‌مدرن ایرانی.

مطالعه بیشتر