ضمانت اجرای حقوقی تاخیر در ازدواج

 

چکیده

طبیعی و بدیهی است که قرارداد ازدواج، از قراردادهای مهم و رایج در جامعه است و در موارد فراوانی قبل ازدواج، میان اشخاص تعهدات و پیمان های مقدماتی منعقد می گردد که موضوع آن، تعهد به ازدواج با یکدیگر بوده و زمینه ساز وقوع ازدواج می گردد.

بنابراین پاسخ به این سوال که تعهد به ازدواج الزام آور است یا خیر، از اهمیت نظری و عملی فراوانی برخوردار است و از آن جا که در صدد بررسی احکام و شرایط تعهدات ابتدایی هستیم، این مهم را به عنوان مصداق تعهد ابتدایی به همراه مقایسه با دیگر قالب های مشابه، تحلیل خواهیم نمود تا احکام و شرایط تعهد به ازدواج چراغ راهی باشد برای رسیدن به احکام و قاعده ای کلی در مورد تاخیر در ازدواج.

کلیدواژه: ضمانت، حقوقی، ازدواج، تأخیر، تعهد،احکام

 

 

ضمانت اجرای حقوقی تاخیر در ازدواج

 

مقدمه

قانونگذار ایران در ماده 1035 قانون مدنی، از الزامی نبودن وفای به وعده ازدواج سخن گفته است.

در این ماده می خوانیم: «وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی کند، اگر چه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر گردیده پرداخته شده باشد. بنابراین، هر یک از زن و مرد مادام که عقد نکاح جاری نشده می تواند از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی تواند به هیچ وجه او را مجبور به ازدواج کرده و یا از جهت صرف امتناع از وصلت مطالبه خسارتی نماید.»

در تفسیر این ماده میان حقوق دانان اختلاف نظر شدید وجود دارد که منظور و مقصود این ماده چیست؟

بنابر یک نظر، تعهد به ازدواج متفاوت با وعده ازدواج است و می تواند با همراه بودن با شرایطی الزام آور باشد.

اما در مقابل نظر دیگری وجود دارد که وعده ازدواج را در واقع همان قراردادی می داند که تعهد به ازدواج را ایجاد می نماید و به عقیده این دسته، قانونگذار در مقام نفی هر گونه الزامی از چنین تعهداتی است.

البته از آن جای که ضمانت اجرایی تاخیر در ازدواج و به طور ویژه تر بحث نکاح، در حقوق موضوعه ایران متاثر از فقه امامی است، باید مسئله مزبور را همچون عنوان اصلی این پژوهش از دو بعد فقهی و حقوقی مورد مطالعه قرار داده و از نتیجه بحث فقهی و دست آوردهای حاصل از آن، موضوع را از دیدگاه حقوقی مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.

مطالعه بیشتر